Τεύχος Δεκεμβρίου

Ας κατακτήσουμε τον Μπρέχτ μέσα από τον κύκλο του

Από τη Μωυσίδου Ξένια, Α3

Ένα έργο του Μπέρτολ Μπρέχτ ,ενός συγγραφέα που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία της λογοτεχνίας και της ποίησης, «Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΜΩΛΙΑ» . Παρόλο που δημιουργήθηκε πολύ παλιά ( 1942-43 ) αποτελεί ακόμα ένα από τα πιο καυστικά έργα καθώς ασκεί κριτική σε όλους. Στους λειτουργούς των θεσμών , στους πολιτικούς , τους στρατιωτικούς τους δικηγόρους, τους γιατρούς τους ιερωμένους… Σύμφωνα με τα πιστεύω του Μπρέχτ, θέατρο   δεν είναι απλά ένα  ψυχαγωγικό έργο αλλά η  στυγνή κριτική με την ελπίδα του για  έναν καλύτερο άνθρωπο. Κι όλα αυτά εκφράζονται μέσα από ένα έργο βαθιά ανθρώπινο και συναισθηματικό. Πρόκειται για μια κιμωλία, μια απλή συνηθισμένη κιμωλία που γράφει τον κύκλο της ζωής ενός παιδιού , που δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να χαράξει την πορεία της ζωής του όπως αυτό επιθυμεί. Υπάρχει και ένας κύκλος. Και στο κέντρο του κύκλου το παιδί. Σε ποία γυναίκα ανήκει; Σ’ αυτήν που το φρόντισε και το ανάθρεψε ή στην βιολογική του μητέρα; ‘Ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα ζωής ζωντάνεψε με τρόπο κωμικό στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας  η  θεατρική ομάδα του συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού μας. Κατάφεραν για ακόμη μια φορά να παρουσιάσουν μια εξαιρετική παράσταση που δεν προκάλεσε μόνο το γέλιο αλλά και την συγκίνηση των θεατών. Η ζωή της φτωχής υπηρέτριας που βρέθηκε αντιμέτωπη με τις αρχές μόνο και μόνο γιατί επέλεξε να σώσει μια ζωή , μια ζωή ενός παιδιού, από τον βέβαιο θάνατο ανάσανε και διαδραματίστηκε με υπέροχο τρόπο πάνω στην σκηνή. Η θεατρική ομάδα των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού μας ακόμα και  στο κρισιμότερο σημείο της παράστασης, κατόρθωσαν να   μετατρέψουν  μια άχρωμη και σκληρή  σκηνή  απάνθρωπης δίκης σε μια σκηνή γέλιου, συγκίνησης και ενθουσιασμού. Πέρασαν τα μηνύματα του Μπρέχτ με ιδιαίτερα έξυπνο και κατανοητό τρόπο που ακόμα και μικρά παιδία μπόρεσαν να κρίνουν τους χαρακτήρες του έργου.. Έθεσαν έμμεσα στο κοινό  ερωτήματα όπως :   Ποια είναι τα όρια της εξουσίας και πόσο εύκολο είναι να τα υπερβούν οι εκφραστές της ; Από ποιους διευκολύνονται για να το κάνουν ; Σε ποιόν ανήκει το παιδί; Είναι δυνατόν το παιδί να ανήκει σε κάποιον με τον ίδιο με ένα αντικείμενο; Τι μας ανήκει σε αυτήν την ζωή; Μήπως τελικά είμαστε απλοί διαχειριστές της;
Μέσα σε δυο περίπου ώρες απάντησαν σε αυτά τα ερωτήματα και πέρασαν σημαντικά μηνύματα  στο κοινό που παρακολούθησε με ευλάβεια και αφοσίωση την καλοδουλεμένη και υπέροχη παράσταση. Με τις ευχές για μια εξίσου επιτυχημένη παράσταση κλείνω κ εγώ τον δικό μου κύκλο και πετάω την κιμωλία μου προτρέποντας κ εσάς να παρακολουθήσετε την επόμενη παράσταση!