Τεύχος Φεβρουαρίου
Συνέντευξη από Όλγα Βλαχοπούλου
Από το Ράδο Αλέξανδρο, Β5
Μια εκβαθέων συνέντευξη από την συνπολίτησα μας, επιτυχημένη στο χώρο του τραγουδιού. Δεν είναι άλλη από την Όλγα Βλαχοπούλου
Αν και τα περισσότερα τραγούδια σας είναι πολύ γνωστά στο πανελλήνιο και μάλιστα έχουν γίνει και μεγάλες επιτυχίες ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι εσείς βρίσκεστε πίσω απ’ αυτές. Πως ερμηνεύεται εσείς το γεγονός αυτό;
Είναι αυτή η μοίρα των στιχουργών και των συνθετών, να είναι οι αφανής ήρωες, οι άνθρωποι πίσω από τις κουρτίνες. Ο τραγουδιστής είναι αυτός που τράβα όλα τα φωτά και θεωρώ πως έτσι πρέπει να είναι. Παρόλ’ αυτά τα τελευταία χρόνια βλέπω μια σταδιακή αλλαγή όσον αφορά το γεγονός ότι αναφέρονται όλο και περισσότερο σ’ ένα τραγούδι. Ενδιαφέρεται ο κόσμος να μάθει, κατανοώντας πια ότι ένα τραγούδι δεν λέει ο τραγουδιστής κάποιος το έχει γράψει, κάποιος έχει κάτσει να το σκεφτεί, να το δημιουργήσει, να το επιμεληθεί. Όντως πολύ άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι εγώ κρύβομαι πίσω απ’ αυτό, ούτε καν ότι ζω εδώ. Όσο πάει γίνεται γνωστότερο, αλλά δεν με ενοχλεί. Είναι η μοίρα των δημιουργών αυτή.
Σας ενοχλεί που οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί όταν ανακοινώνουν το τραγούδι που ακούγεται εκείνη την ώρα στον ‹‹αέρα›› δεν αναφέρονται λεπτομερώς;
Είναι αυτό που είπα και προηγουμένως. Τα τελευταία χρόνια γίνεται αλλαγή σ’ όλο το ‹‹σύστημα››. Δηλαδή οι ακροατές ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται. Σ΄ όλους τους τομείς, από τον απλό ακροατή που θα πάρει το CD και θα γυρίσει το βιβλιαράκι του να δει ποιος το έχει γράψει μέχρι και τους παρουσιαστές στα ραδιόφωνα που ασχολούνται με τους δημιουργούς.
Είναι επιλογή σας να μην είστε διάσημη όπως άλλοι συνάδελφοι σας; Πόσο εξαρτάται αυτό από εσάς;
Εξαρτάται τι θέλεις από την ζωή σου. Ποιος είναι ο στόχος της ύπαρξης σου. Έμενα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γραφώ ωραία τραγούδια, να ακουμπάν τις ψυχές των ανθρώπων. Να αισθάνονται καλά όταν τα ακούνε κι αν τύχει να με γνωρίζουν 5, 10, 20, 100 άτομα παραπάνω δεκτό. Δεν αποποιούμαι τη διασημότητα, όμως αυτό που κατά κύριο λόγο με ενδιαφέρει είναι να γράφω ωραία τραγούδια
Τελικά είναι εφικτό κάποιος που ασχολείται με τον χώρο των media να καταφέρει να αποκρύψει την προσωπική του ζωή από το κοινό του;
Φυσικά! Φυσικά και είναι εύκολο.Πιστεύω, ότι αυτό που θέλουν να εκθέσουν τη ζωή τους, την εκθέτουν, άσχετα με το τι λένε ή τι δείχνουνε οι ίδιοι. Όποιος θέλει να κρατήσει τη ζωή σου γι’ αυτόν την κρατάει.
Άρα και εσείς πιστεύεται αυτό που κατά καιρούς έχει λεχτεί από τραγουδιστές –όπως ο Βαζαιος- ότι πολλές σχέσεις του χώρου είναι ψεύτικες.
Εννοείται, όπως σ’ όλες τις προσωπικές σχέσεις υπάρχουν καλές και κακές, αληθινές και ψεύτικες έτσι και στον καλλιτεχνικό χώρο θα κάνεις κάλους φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς. Είναι αλήθεια η αντίληψη που επικρατεί ότι είναι ένας βρώμικος χώρος. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορείς να βρεις και μικρά διαμάντια.
Πάνω σ’ αυτό που είπατε: Σε προηγούμενη συνέντευξη σου είχες δήλωση πως ο χώρος είναι πολύ δύσκολος. Τι είναι αυτό που σ’ έκανε να καταλήξεις σ’ αυτό το συμπέρασμα;
Είναι ένας χώρος στον όποιο οι άνθρωποι προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια με κάθε τρόπο θέλοντας ο ένας να υπερισχύσει του άλλου. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Και είναι πολύ φυσιολογικό -για να πετύχουν αυτό που θέλουν- να συμπεριφέρονται σαν άγρια θηρία. Ή ακόμα να σου ‹‹κλίνουν την πόρτα›› γιατί θεωρούν ότι δεν αξίζει να προωθηθεί η δουλεία σου. Είμαι τυχερή που δεν ζω στην Αθήνα και γλυτώνω απ’ όλο αυτό το ασφυκτικό κλιό που δημιουργείται που μπορεί να δημιουργηθεί γύρω από την δουλεία μας, παρόλο που έτυχε να γνωρίσω ανθρώπους που με φέρθηκαν πολύ ωραία.
Μιας και αναφερθήκατε στον τόπο κατοικίας: Συνηθίζεται όταν κάποιος να ασχολείται με το τραγούδι να κατοικεί στην πρωτεύουσα της χώρας του. Εσείς αντιθέτως μένετε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Αυτό πιστεύετε περιορίζει τις συνεργασίες σας (με δισκογραφικές εταιρίες) ή τις βοηθάει;
Και τα δύο. Υπάρχουν φορές που δεν έχω την δυνατότητα να διεκδικήσω κάποιες δουλείες γιατί δεν είμαι ως φυσική παρουσία εκεί. Ωστόσο δεν με βλάπτει σε τεράστιο βαθμό διότι όταν αποδείξεις ότι είσαι καλός και ότι η δουλεία σου αξίζει να προβληθεί τότε όπου κι αν είσαι θα σε βρουν, θα σε επιλέξουν για να τους γράψεις, για να συνεργαστείς μαζί τους. Θεωρώ τελικά ότι μου έχει βγει σε καλό ότι κατοικώ στη Δράμα.
Δεν σκεφτήκατε ποτέ να ‹‹μεταναστεύσετε›› στην Αθήνα; Να πάρετε την οικογένεια σας και να πάτε να μείνετε στην Αθήνα.
Το έχω σκεφτεί κα ι πολύ έντονα μάλιστα. Αλλά με κρατάει το γεγονός ότι έχω δυο μικρά παιδία που μεγαλώνουν σε μια μικρή πόλη, ανθρώπινη πόλη που μπορούν να βγουν να παίξουν έξω , να δουν τους φίλους τους, να δω και εγώ τους δικούς μου φίλους, που δεν χρειάζεται να ξοδέψω πολύ χρόνο και χρήμα για να πάω σ’ ένα ραντεβού. Είναι όλα αυτά, αλλά κυρίως με δεσμεύουν τα παιδιά μου. Αν ήμουν μόνη μου ίσως το έβλεπα διαφορετικά. Στη Δράμα έχω την δυνατότητα να χαίρομαι την καθημερινότητα!
Εσείς καταφέρατε να συνδυάσατε την παραμονή σας στη Δράμα με την πολύ καλή επαγγελματική σταδιοδρομία στην Αθήνα. Κάτι που φαντάζει ακατόρθωτο για πολλούς. Κατά πόσο εύκολο είναι;
Έχει τις δυσκολίες του, είναι καθαρά θέμα επιλογών. Και τι ζητάς από τη ζωή σου. Προτεραιότητα μου είναι η οικογένεια μου και χαίρομαι που συνδυάζετε καλά με την δουλειά μου. Και νιώθω τυχερή που μπορώ να ζω εδώ και να εργάζομαι ταυτόχρονα. Η φυσική μου παρουσία είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις όπως κάποια απονομή δίσκου ή κάποια συνεργασία ή παρουσίαση δίσκου. Από εκεί και πέρα γράφω τα τραγούδια μου εδώ και τα στέλνω μέσω διαδικτύου.
Η πόλη μας εδίκνυτε για τέτοιου είδους επαγγελματικές δραστηριότητες; Θα το προτείνατε και στους νέους που επιθυμούν διακαώς να ασχοληθούν με το τραγούδι, με την υποκριτική, με την δημοσιογραφία; Γενικότερα με τον καλλιτεχνικό χώρο.
Η Δράμα είναι μία παρεξηγημένη πόλη, την οποία αγαπώ πολύ. Έχει ένα προτέρημα, έχει βγάλει πολλούς καλλιτέχνες. Αυτό που μπορεί να κάνει ένας νέος είναι να καταξιωθεί στην Αθήνα και μετά να έρθει να μείνει εδώ. Αρκεί να το θέλει πολύ και να το κυνηγήσει. Πρέπει να κάνει τις γνωριμίες, τις διασυνδέσεις, να γίνει γνωστός ( αυτός και η δουλειά του).
Με τους ανθρώπους του χώρου που έχετε συνεργαστεί ( και δεν είναι λίγοι) οι Πυξ Λαξ, οι Onirama, η Ελεονόρα Ζουγανέλη, ο Σάκης Ρουβάς, ο Νίκος Βέρτης, ο Πασχάλης Τερζής, ο κ. Μητροπάνος, η Μελίνα Ασλανίδου και πιο πρόσφατα ο Ρέμος και ο Νίκος Μουρατίδης για το παιδικό μυθιστόρημα που έχετε γράψει . Διατηρείται μ’ όλους αυτούς φιλικές σχέσεις σήμερα;
Μ’ όλους διατηρώ καλές σχέσεις με κάποιους πιο προσωπικές, πιο φιλικές.
Από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχετε συνεργαστεί ποιον θεωρείται πιο snob, πιο απόμακρο;
Είναι άνθρωποι με ανασφάλειες και αισθάνονται άβολα κάποιες φορές. Αλλά είναι τόσο καθημερινοί άνθρωποι…. είναι σαν εμάς. Δεν διαφέρουν σε τίποτα. Απλά όταν αποκτά κάποιος διασημότητα δεν γνωρίζει ποίες είναι οι προθέσεις των ανθρώπων που τον πλησιάζουν. Δεν εμπιστεύονται εύκολα, λόγω όλων αυτών που έχουν συναντήσει στη ζωή τους. Είναι ο φόβος που τους κάνει να φέρονται έτσι.
Με ποιον τραγουδιστή θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον που δεν έχετε συνεργαστεί ως τώρα;
Θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την Νατάσσα Μποφίλιου, την οποία θεωρώ πολύ καλή ερμηνεύτρια. Όπως επίσης με την Γαλάνη, με την Αλεξίου.
Και τι είναι αυτό που σας έκανε να ξεχωρίζεται αυτούς ανάμεσα από όλους τους Έλληνες ερμηνευτές; Το είδος;
Όχι. Ο τρόπος που τραγουδούν, το συναίσθημα. Για ‘μένα πολύ σημαντικό όταν ακούω ένα τραγούδι ο τραγουδιστής να μου μεταφέρει το συναίσθημα. Να αισθάνεται ότι το ζει εκείνη την ώρα, σαν έναν ηθοποιό.
Ποιο από τα τραγούδια σας ξεχωρίζεται και γιατί; Το έχετε γράψει κάτω από περίεργες συνθήκες;
Αγαπώ όλα μου τα τραγούδια. Είναι σαν να μου ζητάς να διαλέξω κάποιο από τα παιδία μου. Παρολ’ αυτά είναι ένα τραγούδι που του έχω ιδιαίτερη αδυναμία γιατί γράφτηκε κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες, όταν ζούσα στη Γερμανία. Και μου θύμιζε κάποιες προσωπικές στιγμές και συναισθήματα. Είναι το ‹‹Έχω ξεχάσει το όνομα μου›› που τραγουδάει ο Πλιάτσικας με την Αρβανιτάκη. Και οι συνθήκες που ανέφερα παραπάνω) είναι η απομάκρυνση από το δικό σου τόπο, η νοσταλγία των δικών σου ανθρώπων, να βρίσκεσαι σ’ ένα ξένο κράτος, ένα μουντό κράτος αν και πέρασα καλά τα χρόνια που έζησα εκεί. Αλλά όσο καλά και να περνούσα υπήρχαν στιγμές πολύ μεγάλης μοναξιάς που με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του τραγουδιού.
Από τότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Όχι. Το πρώτο μου τραγούδι το έγραψα όταν ήμουν 19 χρονών.
Και τώρα να σας βάλω σε δίλημμα. Τι από τα δυο προτιμάτε περισσότερο, την συγγραφή βιβλίων ή τραγουδιών;
Είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι. Είναι το ίδιο μαγικοί, το ίδιο ουσιαστικοί και τους αγαπώ και τους δυο το ίδιο πολύ. Στον έναν εκφράζω τα συναισθήματα μου και στον την παιδικότητα μου.