Τεύχος Ιανουαρίου

Ο Μεγάλος Αδερφός
…και όλο του το σόι!

Από τη Γαλοπούλου Λήδα-Μελίνα, Γ1

Ανοίγεις την τηλεόραση, πέφτεις σε ένα τάλεντ σόου για ανερχόμενους τραγουδιστές. Αφού παρακολουθήσεις το πρώτο τραγούδι, αποφασίζεις ότι δεν αντέχεις παραπάνω! Αλλάζεις το κανάλι και βρίσκεις ένα ριάλιτι εγκλεισμού, σου φαίνεται ενδιαφέρον, αφού όλοι κρύβουν βαθιά μέσα τους το ‘’σύνδρομο της κλειδαρότρυπας’’, κουράζεσαι όμως, μετά τον τρίτο καυγά και αλλάζεις ξανά το κανάλι. Στην οθόνη σου εμφανίζονται λαχταριστά φαγητά και αρχίζουν να σου τρέχουν τα σάλια, οπότε παρακολουθείς μία εκπομπή με στόχο την ανάδειξη μεγάλων σεφ. Αφού τελειώσει το σόου και μπορέσεις να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη αλλάζεις για ακόμα μία φορά το κανάλι. Χορευτές με άψογη τεχνική εκτελούν δύσκολες χορευτικές κινήσεις με στόχο να εντυπωσιάσουν κριτές και κοινό, ώστε να κερδίσουν μία υποτροφία σε σχολή χορού στο εξωτερικό.
Τα talent σόου και τα reality  έκαναν την εμφάνιση τους στη χώρα μας πριν από περίπου δέκα χρόνια με τεράστια επιτυχία στο τηλεοπτικό κοινό, αφού όσο πιο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα τόσο πιο πολύ οι άνθρωποι ψάχνουν παρηγοριά σε τηλεοπτικά σόου αυτού του τύπου. Έκτοτε κάθε χρόνο εμφανίζονται  καινούρια σόου με θέμα ό,τι βάζει ο νους σου, από ριάλιτι επιβίωσης μέχρι εκπομπές που χτίζουν και αναμορφώνουν σπίτια.
Στο εξωτερικό στο βωμό της τηλεθέασης έχουν σφαχτεί το ήθος και η ανθρωπιά. Παιζόντουσαν για ένα διάστημα, με μεγάλη επιτυχία, τα σόου ‘’ο μεγάλος δότης’’ και ‘’ζήτημα ζωής και θανάτου’’, που και τα δύο υπήρξαν πρόδρομος του σημερινού ‘’Big Brother’’. Στο πρώτο επιλέγονταν δύο άνθρωποι που χρειάζονταν μεταμόσχευση νεφρού και υπήρχε μόνο ένας δότης, το τηλεοπτικό κοινό αποφάσιζε ποιος από τους δύο θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Στο δεύτερο οι παίκτες ήταν τρεις ασθενείς, κατά προτίμηση καρκινοπαθείς, και το κοινό αποφάσιζε ποιος θα κερδίσει ιατρική περίθαλψη. Με λίγα λόγια, έκαναν θέαμα την ανάγκη κάποιων ανθρώπων για ζωή μόνο για δικό τους κέρδος! Η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου στην πιο ακραία της μορφή!
Γενικά μιλώντας, θα λέγαμε ότι τα ριάλιτι στοχεύουν σε αδύναμες προσωπικότητες που θα έδιναν τα πάντα για λίγες στιγμές δημοσιότητας, ώστε να διαφοροποιηθούν από τη μάζα. Προσφέρουν, λοιπόν, απλόχερα δημοσιότητα και μόλις βρουν τα υποψήφια θύματα ξεκινάει το παιχνίδι των συμφερόντων. Οι άνθρωποι αυτοί γίνονται διάσημοι  για όσο καιρό παίζεται το σόου και όλοι τους αναγνωρίζουν. Όταν κλείσουν όμως οι κάμερες και σβήσουν οι προβολείς ξεχνιούνται απ’ όλους, σαν να δεν υπήρξαν ποτέ.
Κανείς, φυσικά, και πολύ περισσότερο τα κανάλια και οι παραγωγοί τέτοιου είδους εκπομπών, δε φαίνεται να συνυπολογίζει την ψυχική φθορά και την ταλαιπωρία που υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί εκτιθέμενοι. Η διαρκής έκθεση σώματος και ψυχής αφήνει ανεπανόρθωτα σημάδια στην προσωπικότητα και στην ψυχική υγεία και υποθηκεύει το μέλλον αυτών των ανθρώπων.

Άνθρωποι αναλώσιμοι, άνθρωποι-προϊόντα με ημερομηνία λήξης!