Τεύχος Ιανουαρίου

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Από τη Παράσχου Άντρη, B5

Μέσα στο γενικότερο κλίμα εκμηχανιοποίησης και αυτοματοποίησης της σύγχρονης κοινωνίας, με στόχο την εξοικονόμηση χρόνου και δυνάμεως, δε θα μπορούσε να μείνει άθικτος και ο πολυσήμαντος τομέας της εκπαίδευσης.
Δείγμα λοιπόν της απαραίτητης σχέσης  τεχνολογίας και σχολείου, αποτελεί η αναγκαιότητα της σύνδεσης των σχολείων στο διαδίκτυο καθώς συμβάλει στην εκπαιδευτική διαδικασία προσφέροντας έναν εκσυγχρονισμένο τρόπο διδασκαλίας.
Είναι ευρέως γνωστό λοιπόν, το φαινόμενο της ένταξης του διαδικτύου στην καθημερινότητά μας μέσα από τα πλεονεκτήματα που απλόχερα μας προσφέρει, όπως η πληροφόρηση, το σύνολο δραστηριοτήτων που μας παρέχει για την απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων αλλά και για εναλλακτική ψυχαγωγία και επικοινωνία. Το internet συνεπώς βρίσκει πολλούς υποστηρικτές, με το νεανικό κοινό να το προτιμά ιδιαίτερα καθώς οι νεαρές ηλικίες μεγαλώνουν και εξελίσσονται σ’ ένα περιβάλλον άμεσα συνυφασμένο και συνδεδεμένο με τις νέες τεχνολογίες.
Μια μεγάλη μερίδα νέων λοιπόν, και ιδιαίτερα μαθητών, θεωρεί το διαδίκτυο ένα εργαλείο γρήγορης και διαδραστικής μάθησης, κάνοντας φανερή τη σημασία του για την εκπαιδευτική διαδικασία και ζητώντας ένθερμα τη συμμετοχή του στα ελληνικά σχολεία.
Το διαδίκτυο συνεπώς καταργεί την πολύωρη, θεωρητική και καθαρά απομνημονευτική μάθηση. Δίνει στο μαθητή τη δυνατότητα πρόσβασης σε πλήθος πληροφοριών, παρέχοντας ευκαιρίες αξιοποίησης αρχειακού υλικού και πολύπλευρων βιβλιογραφιών συμβάλλοντας στην εκπόνηση εργασιών και στη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων.
Παράλληλα η διδασκαλία με εποπτικά μέσα κάνει το μάθημα πιο ελκυστικό καθώς με το πάτημα ενός πλήκτρου μπορείς όχι μόνο να έχεις ένα πλήρως εξοπλισμένο εικονικό εργαστήριο αλλά και να συμμετέχεις στο πείραμα που συντελούν μαθητές στη Σουηδία.
Μέσω του διαδικτύου επομένως αναπτύσσεται μια επαφή με την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα μαθητών απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου καθώς εκμηδενίζεται ο χρόνος και οι αποστάσεις δημιουργώντας ένα «παγκόσμιο σχολείο» που πέρα από τη γνώση φροντίζει και για τη σύσφιξη διαπροσωπικών σχέσεων. Προωθεί λοιπόν την ομαδικότητα, τη συνεργασία, αλλά ταυτόχρονα και την αυτενέργεια του ατόμου. Αναπτύσσει την αρετή της ανεκτικότητας, παραγκωνίζοντας φαινόμενα ρατσισμού και προκαταλήψεων.
Μέσα σ’ αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, το εναρμονισμένο με νέες τεχνολογίες επίκεντρο επιτέλους γίνεται ο μαθητής, αίροντας τις δασκαλοκεντρικές ενέργειες. Υπογραμμίζεται επομένως η σημασία που έχει για το μαθητή η δυνατότητα αμφίδρομης συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία καθώς και η τόνωση του διδακτικού ρυθμού και του μαθητικού ενδιαφέροντος μέσω του ψηφιακού κόσμου. Με λίγα λόγια μέσω της εξοικείωσης που προσφέρει με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, συμβάλει στην επιμόρφωση του ατόμου και στην αποτροπή φαινομένων αποκλεισμού καθώς ο σύγχρονος αναλφάβητος είναι εκείνος που δεν ασχολείται με τη ψηφιακή εποχή.
Συνοψίζοντας λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παρουσία του διαδικτύου στο σημερινό σχολείο καθίσταται αναγκαία, αφού επιθυμεί την ανανέωση του προτύπου διδασκαλίας και την προσέλκυση του μαθητικού ενδιαφέροντος.