Τεύχος Νοεμβρίου

Πες μου τη μάρκα σου, να σου πω ποιός είσαι!

Από τη Σολάκη Χρύσα, B5

Πως έχουν αλλάξει οι εποχές...
Πριν από περίπου δύο χρόνια ρώτησα την γιαγιά μου ποιές μάρκες ρούχων υπήρχαν στην αγορά και ποιές της άρεζαν όταν ήταν αυτή παιδί στην ηλικία μου. Η αλήθεια είναι ότι άργησε γύρω στα 5 λεπτά να απαντήσει στην ερώτησή μου.Φυσικά εγώ νόμιζα ότι έπαιρνε τον χρόνο της για να μου απαντήσει με ακρίβεια, αλλά μάλλον έκανα λάθος.Όταν τελικά άνοιξε το στόμα της έπαθα το πρώτο μεγάλο σοκ της ζωής μου ως 13άχρονο. ''Εμείς τότε παιδί μου είχαμε ένα φουστάνι καλό με δαντελένιο γιακά, με ασορτί παπούτσια και καλτσάκια που τα φορούσαμε τις Κυριακές στην εκκλησία και ένα δεύτερο για τη δουλειά που έμοιαζε με κουρελάκι. Αλλά είχαμε και την μπλέ σχολική ποδιά μας για το σχολείο βέβαια.Για ποιές μάρκες μου μιλάς εσύ;'' Ορίστε; Μα τα γένια του Μέρλιν, που θα έλεγε και ο Χάρι Πόττερ! Δηλαδη...Θέλεις να μου πεις ότι δεν φορούσατε μάρκες; Ανήκουστο....
Παιδική Αθωότητα.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τα πράγματα σιγά-σιγά άλλαζαν.Οι όμορφες, χαζοχαρούμενες στάμπες λουλουδιών, γατιών, καρδιών και άλλων ακατανόητων σχημάτων που κοσμούσαν τα μπλουζάκια και τα παντελόνια μας την εποχή που εγώ πήγαινα στο Δημοτικό, τώρα πια έχουν ατικατασταθεί από logos διάφωρων εταιριών.Ακόμη και τα παιδάκια 7-8 χρόνων φορούν τα ίδια ρούχα με τους μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου, μπορεί και φοιτητές και τους ίδιους τους γονείς τους.Παρόλ'αυτά, μέχρι σήμερα εγώ σκίζω με μανία όλες τις Φωτογραφίες μου απο την εποχή του Δημοτικού γιατι τα ρούχα μου  (και μάλλον όχι μόνο τα δικά μου) έμοιαζαν με τις Ιεραποστολές που γίνονται για τα παιδάκια της Αφρικής και των σεισμόπληκτων χωρών.Και πάντα η ίδια ερώτηση ''Ρε μαμά, γιατί με εντυνες έτσι, σαν φουκαριάρικο;'' Και πάντοτε η ίδια απάντηση ''Μα αυτή ήταν η μόδα βρε παιδί μου, όλοι αυτά τα ρούχα φορούσαν''.Μόδα; Μόδα το λες εσύ αυτό;
Σημασία έχει μόνο το ταμπελάκι...
Είναι όμως μάλλον η νοοτροπία μας τέτοια, δεν εξηγείται διαφορετικά.Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο προαύλιο του σχολείου, το μάτι μας πέφτει αμέσως πάνω στα πολύχρωμα μπλουζάκια όλων των παιδιών, ανεξαιρέτως, με τις τεράστιες στάμπες της μάρκας τυπωμένες επάνω.Ντρέπομαι ίσως που το λέω, όμως κι εγώ έχω πιάσει πολλές φορές, κυρίως στο παρελθόν, τον εαυτό μου να ψάχνει το ταμπελάκι της μάρκας στο μπλουζάκι του συνομιλητή μου μου, ή έστω κάποιο άλλο διακριτικό στοιχείο.Κι όποιος το αρνηθεί, ας γνωρίζει καλύτερα ότι μάλλον δεν τον πιστεύει κανείς πια.Είναι κοινό μυστικό πλέον πως η επιφανειακή σκέψη τω σημερινών μαθητών και η ασυγκράτητη ανάγκη για αναγνώρηση μας οδηγεί σε αυτή την τρέλα...Στην ετικετο-τρέλα.
Προβλήματα ένταξης...
Στην Ελλάδα δυστυχώς έχει αρχίσει πια να γίνεται πιο έντονο το φαινόμενο των διακρίσεων λόγω ετικέτας.Δηλαδή, είναι παράλογο για τους έφηβους να θέλεις να έισαι από τους πολυ-συζητημένους της περιοχής και να φοράς -αν είναι δυνατόν!- φτηνά και άμαρκα ρούχα.Οι παρέες των παιδιών σήμερα κανονίζονται με βάση την ετικέτα των ρούχων, ή ακόμα χειρότερα, με βάση την τιμή του ρούχου.Φυσικά όσο πιο ψηλή η τιμή τόσο πιο φνωστός είναι κάποιος.Το προσωπικό στύλ, ανεξαρτήτως τιμής και ετικέτας και η ατομική άποψη έχουν αντικατασταθεί απο μερικές σειρές γραμμάτων και ένα μικρό κομματάκι υφάσματος στο πίσω μέρος του ρούχου.Μόνο αυτό μετράει.Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εφήβων και μη, καταναλωτών που πρώτα κοιτούν την τιμή και την ετικέτα μιας μπλούζας, ενός παντελονιού ή οποιουδήποτε άλλου ρούχου και μετά κοιτούν το ίδιο το ρούχο.Και δυστυχώς δεν είναι και λιγότερες οι περιπτώσεις παιδιών που απομακρύνθηκαν απο παρέες εξ'αιτίας του ρουχισμού τους.Ζούμε σε μια παράλογη κατάσταση πάντως!
Δεν είναι τι φοράει, αλλά ποιός το φοράει!
Ο τίτλος της παραγράφου αυτής είναι απο τις πιο αγαπημένες μου φράσεις και φυσικά την χρησιμοποιώ πολύ συχνα και τώρα τελευταία ακόμα συχνότερα.Κατά τη γνώμη μου το προσωπικό στυλ δεν θα έπρεπε να περιορίζεται σε μάρκες, ετικέτες και τιμές.Είναι υπόθεση του κάθε ατόμου πως θα ντυθεί.Φυσικά δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση τα άτομα που φορούν ακριβά ρούχα, κενά και με σκέψεις ανούσιες.Όμως σίγουρα δεν είναι απαραίτητο να γυρνά όλος ο κόσμος γύρω από αυτό το θέμα.Εξ'άλλου ένας άνθρωπος δεν αλλάζει απο την ετικέτα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο.Ο ελληνικός λαός είναι σοφός και γι'αυτό και έγραψε ''Το ράσο δεν κάνει τον παπά, αλλά ο παπάς κάνει το ράσο''. Σοφότατο!Υπάρχει και παράδειγμα όμως. Ας μην ξεχνάμε την εμφάνηση της γνωστής ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί στην πρεμιέρα μιας ταινίας με ένα μαύρο φόρεμα απο βελούδινο ύφασμα το οποίο δήλωσε ότι το αγόρασε 26$ απο ένα παζάρι.Κι όμως εξακολουθούσε να είναι η πιο λαμπερή περιουσία της εκδήλωσης.Τα συμπεράσματα δικά σας...